Pierwsze posiedzenie dla ukonstytuowania się Rady gminnej w Szaflarach odbyło się 11 kwietnia 1945 r. w sali remizy strażackiej. Wzięli w nim udział delegaci z poszczególnych wsi; w tym Wojciech Kasperek ze Szaflar. Ponadto przybyło na zebranie po dwóch przedstawicieli miejscowych organizacji politycznych i społecznych. I tak z ramienia PPR – Wojciech Gacek i Rudolf Szczurek, z ramienia Związków Zawodowych Robotników Budowlanych – Józef Gacek i Wojciech Kudła, z ramienia gminnej Straży Pożarnej – Tomasz Lubelski, ze Związku Samopomocy Chłopskiej – Jakub Szklarski i Piotr Walkosz, ponadto przedstawiciel parafii – ks. kanonik Albin Marszałek.
Na przewodniczącego Rady gminnej wybrano Rudolfa Szczurka, na jego zastępcę Piotra Walkosza oraz trzech członków Rady, tj.: Andrzeja Janika, Józefa Cieślę i Jana Muchę. Wśród pozostałych 12 radnych znajdowali się m.in. ze Szaflar: Wojciech Leśnicki, Jakub Szaflarski, Władysław Hadowski, Wojciech Kasperek i Piotr Walkosz.
Rada wybrała zarząd gminy w składzie: Jakub Chudoba – wójt, Andrzej Kasperek zastępca oraz trzech członków – Józef Skibiński, Wojciech i Stanisław Mrowca.
15 marca 1946 r. dokonano zmiany stanu zarządu i na wójta wybrano Wojciecha Kamińskiego. Jego zastępcą został Piotr Staszel, a ławnikami Jan Sieczka i Stanisław Mrowca. W niezmienionym składzie przetrwał on do 1949 r. , kiedy to wybrano kolejny zarząd: Feliks Mozdyniewicz – wójt, Stanislaw Dziadkowiec – zastępca, Jan Mucha, Feliks Mrowca i Wojciech Gacek – radni. Wśród nich dwóch było szaflarzanami.
Przekrój polityczny ówczesnej Rady przedstawiał się następująco: PZPR – 4 radnych, SL – 4 i bezpartyjni – 12. Jeśli chodzi o strukturę zawodową, to 13 spośród nich było rolnikami, 4 robotnikami, 2 nauczycielami i 1 urzędnikiem kolejowym. Partia popierała swoich członków 117 i stronników.
Posiedzenia Rady gminnej odbywały się raz w miesiącu. Zajmowano się głównie odbudową dróg gminnych i gromadzkich. Powołano 6 komisji: kontroli społecznej, budżetu i finansów, planu gospodarczego, oświaty, rolną i drogową.
Na skutek różnic i coraz bardziej wyraźnych odgórnych nacisków oraz samowolnych decyzji władz, autorytet urzędu gminnego u miejscowej ludności ulegał osłabieniu. Miało to miejsce zwłaszcza w czasach stalinowskich.
W 1954 r., w związku z planowaną kolektywizacją wsi, doszło do kolejnej reorganizacji administracji lokalnej. Rozwiązano gminy zbiorcze, tworząc przeważnie jednowioskowe gromadzkie rady narodowe. Podział gminy zbiorczej w Szaflarach doprowadził niewątpliwie do organizacyjnego i ekonomicznego osłabienia nowo utworzonych gromad.